“WIJ BETALEN NIET !“… De slogan weerklinkt luidkeels door alle straten rondom de supermarkt. Honderden huisvrouwen beslissen zelf hoeveel alles mag kosten. Of ze betalen zelfs helemaal niks. De kracht van de vrouwen in crisis.
Het verhaal ontrolt zich als een groteske farce : neem twee op slag hoogzwangere vrouwen en twee mannen die er de hond zijn botten van verstaan. Voeg daar een blik hondenvoer, een doos zangzaad en een zak ingevroren konijnenkoppen aan toe … en je leert de beroemde theatrale fantasie van Dario Fo kennen.
Het stuk dateert uit 1974, maar is in tijden van economische crisis nog altijd actueel: een land in crisis... vandaag gaat het wat beter... morgen is het weer minder… Of misschien is er de kracht van verandering?
Prijzen stijgen, sanering alom, schandalen, wapensmokkel,drugshandel, moordpartijen, fraude. De rijken die rijker worden en de kleine man die de eindjes aan elkaar moet knopen. Typisch voor Dario Fo is het feit dat hij uit dit gegeven de nodige lessen haalt en het opneemt voor de kleine man die zich niet bij de toestanden wil neerleggen. Maar naast deze kritische functie heeft 'Wij betalen niet' ook de bedoeling het publiek een hele avond kostelijk te amuseren met de gekste situaties. Deze combinatie van politiek theater en dolle klucht maakt van dit stuk ‘volkstheater’ van de bovenste plank. En op de bovenste planken bijeen gespeeld door een sterke ploeg BOK!